Zgodnie z treścią ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, rodzice dziecka zobowiązani są do ponoszenia kosztów obejmujących jego utrzymanie i wychowanie. Przepisy dotyczące świadczeń alimentacyjnych znajdują zastosowanie w szczególności wówczas, gdy małżonkowie podejmują decyzję o rozwodzie, w wyniku którego rodzic, który na stałe nie zamieszkuje ze swoim dzieckiem zobowiązuje się do partycypowania w kosztach jego bieżącego utrzymania.
Wysokość alimentów uzależniona jest głównie od wysokości osiąganych dochodów przez osobę zobowiązaną. W praktyce może okazać się, że jest ona osobą bezrobotną. Jeżeli pomimo tego pozostaje ona w zdrowiu i bez pracy z przyczyn od siebie zawinionych, wówczas okoliczność ta nie powinna zostać uwzględniona, ponieważ w każdej chwili rodzic ma możliwość podjęcia pracy zarobkowej pozwalającej na pokrycie zobowiązań alimentacyjnych wobec dziecka.
Należy pamiętać o tym, że uchylenie się od obowiązku alimentacyjnego może skutkować nie tylko egzekucją komorniczą, ale również odpowiedzialnością karną po jego stronie. W brzmieniu nadanym ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, która weszła w życie 31 maja 2017 r., art. 209 § 1 k.k. stanowi, że kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej 3 miesiące, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Podczas ustalania wysokości świadczenia alimentacyjnego powinno wziąć się pod uwagę fakt jak dużo czasu zobowiązany rodzic poświęca dziecku, jak często zabiera je w podróże, do lokali gastronomicznych. Wskazana okoliczność powinna wpływać na obniżenie wysokości alimentów.
Nie bez znaczenia pozostaje wysokość osiąganych dochodów przez rodzica, który na stałe zamieszkuje z dzieckiem. Wskazane wyżej okoliczności sprawiają, że kwota świadczeń alimentacyjnych jest ruchoma, ponieważ jest uzależniona od wskazanych wyżej okoliczności. Podkreślenia wymaga fakt, że treść polskiego ustawodawstwa podkreśla istotność ustalania pomiędzy rodzicami dziecka wysokość świadczenia alimentacyjnego w sposób polubowny, pozasądowy tak aby w jak najmniejszym stopniu ucierpiało na tym dobro oraz interes dziecka.