Czy kolega z pracy może być mobberem?

Zgodnie z art. 94³ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu
lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go
lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Mobbingu może dopuścić się sam pracodawca, przełożony, ale również współpracownicy. Nie jest zatem wykluczone, że mobberem jest kolega z pracy lub działacz funkcjonującej w zakładzie pracy organizacji związkowej.

Zgodnie z art. 94³ § 1 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi. W kodeksowym obowiązku pracodawcy przeciwdziałania mobbingowi zawiera się zarówno zapobieganie wystąpieniu przemocy psychicznej w miejscu pracy (prewencja antymobbingowa) jak i pomoc ofierze i wyeliminowanie mobbingu występującego w środowisku pracy. Zapobieganie przypadkom mobbingu w miejscu pracy może polegać na tworzeniu odpowiedniej organizacji pracy, w której jednoznacznie określone zostaną kompetencje pracowników i ich służbowa podległość, sposoby podejmowania decyzji i rozwiązywania ewentualnych konfliktów,
a także zasady przepływu informacji.

Warto przy tym zwrócić uwagę, że zachowania pracownika o charakterze mobbingowym nie mieszczą się w kategorii sumiennego i starannego wykonywania pracy umówionego rodzaju, co z kolei prowadzić musi do konstatacji, że zachowania te można zakwalifikować jako naruszenia obowiązków pracowniczych. Pracodawca stosownie
do okoliczności ma prawo, a niekiedy z związku z treścią art. 94³ § 1 k.p. obowiązek podjęcia stosownych działań. W grę wchodzi tu zakazanie określonego zachowania np. w trybie polecenia, pociągnięcie do odpowiedzialności porządkowej, wypowiedzenie, a nawet rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.