Możliwość eksmisji z mieszkania sprawcy przemocy domowej wprowadzona
została ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w art. 11a. Zgodnie z
tym przepisem osoba dotknięta przemocą domową może złożyć do sądu
rejonowego wydziału cywilnego wniosek o nakazanie sprawcy przemocy
opuszczenia zajmowanego wspólnie mieszkania jeżeli z powodu jego
zachowania wspólne zamieszkiwanie w lokalu jest szczególnie uciążliwe. Osobą
uprawnioną do złożenia wniosku o nakazanie opuszczenia mieszkania przez
agresywnego np. męża/żonę, partnera/partnerkę, ojca/matkę jest osoba dotknięta
przemocą zamieszkująca ze sprawcą przemocy w jednym lokalu. Osoba
dotknięta przemocą może żądać nakazania sprawcy przemocy przez Sąd
opuszczenia mieszkania pod warunkiem wspólnego zamieszkiwania w jednym
lokalu ze sprawą przemocy. Warunek wspólnego zamieszkiwania w jednym
lokalu przez sprawcę przemocy i jego ofiarę powinien być spełniony w dacie
złożenia wniosku o eksmisję sprawcy przemocy oraz w dacie wydania przez Sąd
orzeczenia. Nie ma znaczenia do kogo należy lokal zajmowany przez sprawcę
przemocy i jego ofiarę. Oznacza to, że Sąd w postępowaniu o eksmisję sprawcy
przemocy z mieszkania nie bada komu przysługuje do tego mieszkania prawo
własności, prawo najmu czy inny tytuł prawny do lokalu. Wniosek o nakazanie
opuszczenia mieszkania na podstawie art. 11 a ustawy o przeciwdziałaniu
przemocy w rodzinie składa się do sądu rejonowego wydziału cywilnego. W
uzasadnieniu wniosku należy wykazać, że z uwagi na np. alkoholizm,
wyzwiska, przemoc fizyczną czy psychiczną (należy opisać zachowanie
sprawcy) wspólne zamieszkiwanie z nim w jednym lokalu jest szczególnie
uciążliwe. Jeżeli zachowanie sprawcy wpływa negatywnie na rozwój innej
osoby np. małoletniej zamieszkującej w lokalu warto wskazać tę okoliczność w
uzasadnieniu pozwu. Do wniosku należy złożyć wnioski dowodowe na
potwierdzenie tej okoliczności: zeznania powoda, zeznania innych osób, które

widziały lub słyszały agresywne zachowanie sprawcy, raporty Policji, wyniki
obdukcji itp.