Okresy wypowiedzenia umów o pracę regulują przepisy ustawy – Kodeks pracy.
Zgodnie z treścią art. 36 § 1 komentowanego aktu prawnego, okres wypowiedzenia umowy o
pracę zawartej na czas nieokreślony i umowy o pracę zawartej na czas określony jest
uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:
1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
3) 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Celem uregulowania przedmiotowej kwestii przez ustawodawcę jest zapewnienie
pracownikowi czasu obejmującego okres wypowiedzenia, który powinien zostać
przeznaczony na poszukiwanie nowej pracy. Ma to zapewnić ciągłość zatrudnienia
pracownika, co ma w konsekwencji ograniczać ryzyko związane z pozostawaniem przez
pracownika bez pracy, a co za tym idzie bieżących środków na utrzymanie.
Na uwagę zasługuje również fakt, że ustawodawca określa minimalny okres
wypowiedzenia umowy o pracę zawartej pomiędzy pracownikiem a pracodawcą. Nic jednak
nie stoi na przeszkodzie aby został on odpowiednio wydłużony, jeżeli obie strony stosunku
prawnego wyrażą na to zgodę.
Im dłuższy okres wypowiedzenia umowy o pracę, tym dłuższy staż pracy pracownika.
Do okresu wypowiedzenia wlicza się pracownikowi okres zatrudnienia u poprzedniego
pracodawcy. Strony mogą po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę przez jedną z nich
ustalić wcześniejszy termin rozwiązania umowy. Dokonane ustalenie nie zmienia jednak
trybu rozwiązania umowy o pracę.
Podanie w wypowiedzeniu błędnego okresu wypowiedzenia albo terminu jego upływu
lub pominięcie ich nie ma wpływu na skuteczność wypowiedzenia. Jego istotą jest bowiem
wyrażony w oświadczeniu o wypowiedzeniu zamiar rozwiązania umowy o pracę po upływie
pewnego okresu, wynikającego z przepisów lub umowy. W Kodeksie nie ma wymagania, aby
w wypowiedzeniu wyznaczony był jego okres i dzień rozwiązania stosunku pracy.