Zgodnie z art. 72 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (KRO) jeżeli nie zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż jego matki, albo gdy domniemanie takie zostało obalone, ustalenie ojcostwa może nastąpić albo przez uznanie ojcostwa albo na mocy orzeczenia sądu.
Jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. Domniemania tego nie stosuje się, jeżeli dziecko urodziło się po upływie trzystu dni od orzeczenia separacji (art. 62 KRO).
Podsumowując, jeżeli dziecko rodzi się w trakcie małżeństwa lub w okresie 300 dni od jego ustania mamy domniemanie prawne, że ojcem dziecka jest mąż matki. W przypadku gdy kobieta nie jest mężatką lub zakończyła się sprawa o zaprzeczenia ojcostwa możemy ustalić ojcostwo wytaczając sprawę ojcu dziecka lub wspomniany ojciec dziecka sam może uznać swoje dziecko składając stosowne oświadczenie przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. W wyjątkowych sytuacja wspomniane oświadczenie ojciec dziecka może złożyć przed notariuszem czy urzędnikiem.
Zgodnie
z art. 84 KRO powództwo o ustalenie ojcostwa może wytoczyć dziecko, jego matka
oraz domniemany ojciec dziecka. Matka oraz ojciec dziecka może wystąpić z takim
żądaniem nie później niż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. Dziecko
lub matka wytacza powództwo o ustalenie ojcostwa przeciwko domniemanemu ojcu
dziecka. W przypadku gdy ojciec nie żyje przeciwko kuratorowi ustanowionemu
przez sąd opiekuńczy. Z kolei domniemany ojciec dziecka wytacza powództwo o
ustalenie ojcostwa przeciwko dziecku
i matce. Gdy matka nie żyje przeciwko dziecku. W przypadku gdyby po wytoczeniu
powództwa (gdzie dziecko było powodem) dziecko zmarło – ustalenia ojcostwa mogą
żądać jego zstępni tj. jego potomkowie.