Artykuł Art. 41. Kodeksu pracy formułuje zasadę wskazującą na zakaz wypowiadania umowy o pracę w czasie nieobecności pracownika w pracy. Innymi słowy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy takiej jak: nieobecności związanej z chorobą, tymczasowym aresztowaniem czy też pozbawieniem wolności – jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Powyżej wspomniany urlop to przede wszystkim urlop wypoczynkowy, ale także urlop bezpłatny, okolicznościowy, macierzyński, wychowawczy czy szkoleniowy.
Jednak prawo wprost nie odpowiada na pytanie co w sytuacji gdy zwolnienie lekarskie zostanie dostarczone przez pracownika po złożenia oświadczenia woli przez pracodawcę o wypowiedzeniu umowy o pracę. Sytuacja ta dotyczy oczywiście przypadków gdy zakres zwolnienia lekarskiego obejmuje dzień wypowiedzenia umowy o pracę.
Odpowiedź na to pytanie dostarcza orzecznictwo sądowe.
Jak wskazuje Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 11 marca 1993 r., I PZP 68/92, OSNCP 1993, z. 9, poz. 140 „wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza cytowanego powyżej Art. 41 Kodeksu pracy”.
Przez obecność w pracy należy rozumieć stawienie się pracownika do pracy i świadczenie pracy, a więc wykonywanie obowiązków wynikających z umowy o pracę lub też gotowość
do jej wykonywania.
Wykonywanie pracy jest aktywną formą obecności pracownika w pracy
i sam fakt wykonywania obowiązków pracowniczych z reguły przemawia przeciwko późniejszym twierdzeniom pracownika o jego niezdolności do pracy.
Tak więc należy przyjąć, że dostarczenie zwolnienia lekarskiego po złożeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę przez pracodawcę jest bezskuteczne.